Geçmiş, hatıralar, anılar, yaşanmışlıklar, unuttuklarımız, unutmak istediklerimiz, unutmaya mecbur kaldıklarımız, farkında olmadan unuttuklarımız, travmalarımız, bizi biz yapan ve aynı zamanda bizi yok eden şeyler, bir istiladan geriye kalan izler. Bir anımsama ve yüzleşme çabası; kabul etme, inkardan vazgeçiş.
Bir an, bir zaman kaçamaz insan geçmişinden ve belki de yüzleşmesi gerekir onunla. Belleğinin en karanlık uçlarına inip orada unutulmaya yüz tutmuş, unutmak zorunda kaldığı şeyleri çıkarmalı tozlu raflarından ve doldurmalı ciğerlerini geçmişin tüm pisliğiyle.
Bazı insanlar için mağduriyet hissi zamanla bir varoluş materyaline dönüşür. Hayattan alacaklı olmanın verdiği o hınç dolu duyguyu elde edebilmek için yaşanılan yıkıcı tecrübeler, anılar, anlar… Kimileri belki de yüreğinin derinlerinde bu acılara tutunmak, onlara ulaşmak istiyordur. Örneğin, İnsan için ailesinin kaybı ne kadar dehşet verici ve üzücü olsa da, insanın derinlerinde tarifsiz, garip, yabancı bir his, bir huzur, bir rahatlama hissi beliriyor. Artık acı çeken taraftayım.
Başkalarının istilası altında kalmış bir beden. Hayattan alacaklı olmak için geçerli bir sebep gibi ya da böyle hissetmek için. Ama sanırım bu hisse başkaldırmak gerekiyor. Nedendir bilmem, doğrusu bu mu değil mi emin değilim. Diğer yol fazla rahat ve kolay bir seçenek gibi duruyor. Ama söylediğim şey de benim yaptığım gibi, her şeyi unutup hiç yaşanmamış gibi davranmak da değil. Zira böylece bir gerçeği ve onun etkilerini göz ardı etmiş oluyorsunuz. Gerçekle yüzleşmek, geçmişin hayaletlerine teslim olmak değil; onlarla barışmak, onların varlığını kabul ederek yaşamaktır.
Künye Bilgileri
Onur Kubilay, ‘’Lost memory’’, 2024,
Tuval üzerine karışık teknik, 160×61,